1891 yılında Mersin’in Musalı köyünde doğdu. Molla Veli oğullarından Hacı Osman Ağa’nın oğludur. Annesinin adı Emine’dir.
İlköğrenimini Mersin’in Bekirde köyünde yaptı. Sonra 1907 yılında Adana Erkek Öğretmen Okulu’na kaydoldu. Başarılı bir öğrencilikten sonra 1911 yılında “Pekiyi” dereceyle mezun oldu.
İlk tayin yeri Adana idi. 01 Eylül 1911 tarihinden 12 Ocak 1912 tarihine kadar geçen süre içinde Adana Turan Okulu’nda öğretmenlik yaptı.
1912 yılında askere gitti. 22 Ocak 1912 tarihinde İstanbul Yedek Subay Adayları (ihtiyat Zabit Namzetleri Talimgahı) Okulu’nda askerliğe başladı. Talimgâhı başarı ile bitirdikten sonra Almanya’ya kursa gönderildi. Harbiye Nazırı Enver Papa’nın emriyle Takım başı yetiştirmek için özel olarak kurulan Özel Bölük Komutanlığı’na tayin edildi. Bu bölükte uzun süre öğretmenlik ve komutanlık yaptı. Birçok takım komutanı (astsubay) yetiştirdi.
28 Ocak 1917 tarihinde askerlik görevini bitirerek Mersin’e döndü. Kendi köyü olan Musalı’da bir süre tarım ve ticaretle uğraştı.
Mersin Fransızlar tarafından işgal edildiği zaman Musalı Köyündeydi. Kuvay-i Milliye’nin kuruluşunu duyunca, Mersin, Tarsus ve Çamlıyayla Naif Efe takma adıyla müfrezesini kurdu..
Mara’dan (Kırobası) Arslanköy’e (Efrenk) gelen Kozanlı Mustafa Nail Bey ile 07-08 Mart 1920 tarihinde görüştü. Mustafa Nail Bey’den aldığı talimat üzerine işe kendi köyünden başladı. Musalı Köyü muhtarı başkanlığında Müdafaayı Hukuk Heyeti’ni kurdu. Daha sonra Erçel’e geldi. Burada da Esat Mustafa başkanlığında Müdafaayı Hukuk Heyeti’ni kurdu. Buradan da Belenkeşlik’e geldi. Burada da köyün ihtiyar heyetiyle görüştü. Gelişmeleri anlatarak, 19 Mart 1920 tarihinde Hacı İshak Ağa başkanlığında Müdafaayı Hukuk Heyetini kurdu.
16 Mart 1920 tarihinde Tarsus Jandarma teşkilatından ayrılan Lütfi Oğuzcan’da Veli Haşim’e katıldı. Veli Haşim, Hacı İshak Ağa ve Mustafa Nail Erçel’de bir toplantı yaptılr. Burada yapılan görüşmeler sonunda, Veli Haşim ile Lütfi Oğuzcan’ın Mut’a giderek silah getirmesi kararlaştırıldı.
Veli Haşim ve Lütfi Oğuzcan Tömük’e gittiler. Emin Arslan, Lütfi Oğuzcan’ı yanına alarak Tömük’te Karargâh İrtibat Subayı yaptı. Veli Haşim yoluna tek başına devam etmek zorunda kaldı. 29 Mart 1920 tarihinde Keloluk’a geldi. Silifke’de bulunan 4’üncü Mintika Komutanı Emin Mengenli’ye durumu anlattı. Sonra Mut’a giderek 25 silah alıp Erçel’e döndü.
Veli Haşim kurduğu müfrezeye Tozkoparan adını verdi.
19 Nisan 1920 tarihinde Tarsus’un kuzeybatısındaki Eshab-ı Kehf dağı çevresinde yapılan Birinci Eshab-ı Kehf Savaşı’na Tozkoparan Müfrezesiyle katıldı.
Türklerin silahlı direnişe geçmesi üzerine silahlarla donatılmış olan 200 kişilik Fransız birliği Tarsus’tan ayrılarak Eshabı Kehf tağına geldiler. Veli Haşim Bey, 70 kişilik Tozkoparan Müfrezesiyle Sucular Köyü civarında Fransız birliğini savaşa zorladı. Savaş şiddetli bir şekilde iki gün devam etti. Fransızlar ilerleme imkânı bulamadılar. Çok miktarda kayıp vererek çekilmek zorunda kaldılar. Tozkoparan Müfrezesi’nden sadece üç kişi yaralanmıştı.
Bu savaş Tarsus Grubu cephesinde verilen ilk savaştı. Fransızların başarı gösteremeden geri dönmesi, Veli Haşim sayesinde müfrezelerin ve halkın moralini yükseltmişti. Cephedeki kahramanlıklarından dolayı kendisine “Cephe Aslanı” adı verildi.
Mersin Cephesi’nde yapılan savaşlarda yaralananlardan dolayı bir hastaneye ihtiyaç duyulmaktaydı. Bu sebeple Veli Haşim, Osman Muzaffer Koçaşoğlu ve Süleyman Fikri Mutlu Gözne’ye geldiler. Göznelilerle bir toplantı yaptılar. Toplantıda Muhtar Maraşlı Ali Efendi de bulunuyordu. Üç müfreze komutanı içinde bulundukları durumu anlattılar. Bir hastaneye ihtiyaç duyulduğunu aktardılar. Gözne’de 10 yataklı bir hastane kurulmasını talep Gözneliler bu talebi olumlu karşıladılar ve Mayıs ayında hastane hizmete başladı.
20-21 Mayıs 1920 tarihinde ikinci Kavaklıhan Savaşı yapıldı. Üsteğmen Veli Haşim, Tozkoparan Müfrezesi’yle bu savaşa katıldı. Tarsus Grubu’ndan Molla Kerim komutasındaki Çeliktaş ve Veli Haşim Bey komutasındaki Tozkoparan Müfrezesi Tarsus Çayı’nı kayıkla geçtiler. Çanaktepe mevkiinde Fransız birliklerine saldırdılar.
Fransızlar, Tarsus’un 2 km kuzeybatısında Bağlar mevkiinde 400 kişilik bir kuvvetle kurdukları “Bağlar Tahkimatı”nı bozmak için Binbaşı İsmail Ferahim Şalvuz taarruz kararı verdi. 15 Temmuz 1920 gecesi yapılan saldırıda Veli Haşim, sağ elinden, parmağından yaralandı. Yerine Ömer Nazmi (Çiftçi) geçti. Bu saldırı sayesinde Fransızlar 200 kadar kayıp verdiler. Tarsus’a kaçmak zorunda kaldılar.
10 Ekim 1920’de yapılan İkinci Eshab-ı Kehf Savaşı’na katıldı. Baskın şeklinde Fransız siperlerine saldırdılar. Saldırı sabaha kadar sürdü. Fransızlara birçok kayıp verdirildi.
Yedek Üsteğmen Veli Haşim, Mersin-Tarsus Cephesi’nde yapılan Karadirlik Savaşı’na da Tozkoparan Müfrezesi’yle katıldı.
Alay emrinde bölük komutanı olarak Batı Cephesi’ne gönderildi. Bölüğü ile Sandıklı Cephesi’nde Savran Sırtları’nda, Küçük Sinan Ovası’nda, Tınaztepe ve Balmahmut’da savaştı.
Kurtuluştan sonra Mersin’de Osmaniye Mahallesi’ndeki bahçesinde tarımla uğraştı. Narenciye yetiştiriciliğinde örnek çiftçi oldu.
14 Eylül 1926 tarihinde Mersin Kurtuluş ilkokulu öğretmenliğine atandı. Askerlik günlerinde yakalandığı hastalık yüzünden mesleğine devam edemedi. Öğretmenlikten ayrıldı.
Hastalığının tedavisi için Mersin ve Tarsus Türk Ocakları çok ilgilendi. Başta Dr. Reşit Galip, Süleyman Fikri Mutlu ve İsmail Hamdi Bey tedavi için Veli Haşim’i iki defa İstanbul’a gönderdiler. Tedaviler sonuç vermedi. Hastalıktan kurtulamayan Veli Haşim Çiftçi
07 Ekim 1928 günü 37 yaşında iken Mersin’de vefat etti. Mezarı kendi köyü olan Mersin’in Musalı köyündedir.
Veli Haşim Çiftçi’ye Osmanlı Harbiye Nazırlığı’nca Osmanlı Harp Madalyası ve Türkiye Büyük Millet Meclisi adına Mustafa Kemal Atatürk tarafından Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası verilmiştir.
Veli Haşim Çiftçi 02 Mart 1919 tarihinde Ayşe Fatma Hanım ile evlendi. Eşi 10 Haziran 1976 tarihinde vefat etti. Mahmut, Mehmet Hakkı, Hatice Nilüfer Çopur, Sadık Dündar, ve Doğan isimli beş çocuğu oldu.
Veli Haşim, Tarsus Grubu’ndaki savaşların hepsine, Kavaklıhan Grubu’ndaki savaşların ise birine katıldı. Naif Efe takma adını kullanmıştır.
VELİ HAŞİM İÇİN
Nasıl sığdırdık otuz yedi yıla bilmem ki,
Bütün bir ömre değer şanı, şeref, şöhreti.
Unuttuk mu sanırsın vatan borcu hizmeti?
Tozkoparan’ın tekti gurup içinde yeri.
Bir köy çocuğu idin Musalı köyü yerin,
Veli Haşim! Ararız seni, var mı haberin?
Ulaş’ta başka idin, Batı Cephesinde başka
Tek başına da kalsan, yaman savaş verdiydin!
Destanımı yazayım desem yetmez ki gücüm.
Alındı Fransız’la, Yunanlılardan öcüm.
Ne yazık ki yaşta kaybetti vatan seni
Aramızdan ayrıldın aldı götürdü ölüm.
Kaldır başını bir bak, vatan seni özlüyor.
Albayrak örtü olmuş mezarını gözlüyor.
Ulu Tanrı rahmeti üzerine inmiş de
Işık olmuş taşını, toprağını süslüyor.
Şehadet; mukadderse ölüm bize viz gelir.
Vatan borcu esastır şeref bize az gelir.
Hatırladım adını gözüm, gönlüm açıldı.
Bundan öte Tanrı’ya duayla niyaz gelir.
Mersin: 10 Haziran 1969
Lütfi Oğuzcan
