Yıl 2023, Nisan ayının 19’u… Mübarek Ramazan ayını uğurluyoruz. İslam dünyası ağlıyor, Depremzede kardeşlerimiz kaybettiklerine Türkiye’miz tüm mahzun gönüllere mazlumlara mahzunlara, yaralı gönüllere ağlıyor…

Filistin ağlıyor, Kudüs ağlıyor, Mescid-i Aksa ağlıyor sahipsizliğimize, gaflet içinde geçirdiğimiz Ramazanımıza…

Kadrini bilemedik. İnsanlığı diriltici bir nefes olduğunu, Müslümanlara hayat bahşeden bir soluk olduğunu anlayamadık. Ey Ramazan bizi bırakıp nereye gidiyorsun. Bizi bir başımıza şeytanla baş başa, nefsimizle savunmasız bir halde… Sert rüzgarların estiği o fırtınalı günlerde biz nasıl dayanabiliriz düşmanlarımıza karşı…

Aşağılık işler yapmaktan kurtarıp bizi yükseklere çıkaran bir merdiven olmuştun…

Bizi haramlardan kurtarmış, öfkemizi, kinimizi, kahrımızı şefkate, merhamete ve güler yüze dönüştürmüştün. Şimdi tek başımıza kaldığımız zaman “bunu yapma” diyecek kimsemiz kalmadı. Bizi şu fitnelerin içinde yapayalnız bırakıp gitme ey Ramazan…

Seninle sofraları paylaşmayı öğrenmiştik. Sen gidersen yeniden yetimler, öksüzler sokaklarda biçare kalacak, zenginler yine kendileri gibi zenginlerle sofralar kuracaklar. Sen gidersen Kur’an-ı Kerimler yine duvarlarda ve cami kitaplıklarında boynu bükük kalacak,Sen bize elveda deyince Kur’an okumaları yalnız kabir bahçelerinde yankılanacak.

Senin içine saklanmış Kur’anın doğum gecesi, Rabbimiz Kadir koymuş adını o gecenin… Biz ki kadrini bilemedik Kur’an’ın… Onunla yaşamanın bir ömre bedel olduğunu, Kur’anın gönül dünyamıza doğmasıyla kaç bin gecelik bedel bir sermaye yakaladığımızı bilemedik.
Bugünün gençleri seni tanıyamadı. Senin kadrini bilemedi. Giydirmek istediğin cennet libasından kaçınıp dünyanın değersiz elbiselerine razı oldular. Senin gelişinle ruhlarını doyurma yerine bedenlerini basit gıdalarla yetinip, Cennet nimetlerine sırtlarını döndüler.

Seninle kalbimiz yeni yumuşamaya başlamıştı. Gönlümüzdeki kasvet, yüreğimizdeki ağırlıklar yavaş yavaş bedenimizi terk ediyordu. Şimdi sen bize veda ederken biz kiminle yoldaş olalım.

Ey Ramazan! caniler ve katiller seni dinlemedi. Eşkıya sürüsü Seni hiç tanımadı. Dünyanın dört bir bucağında onlarca masum insanımızı oruçlu katletti. Sen ki bu insanlıktan nasibini almamış bu eşkıyayı bile ıslah etmek üzere gelmiştin. Şimdi uzaklara gitmek üzere son hazırlıklarını yapıyorsun.

Dertleşeceğimiz, acılarımıza merhem, dertlerimize deva olacak bu güzel rahmet günlerinden mahrum olacağız.

Sen Ey Ramazan! sen gidersen biz kalbi kırık, gönlü mahzunları kim teselli edecek?
Sen gidersen ümmetin çocukları akşam ezanı saatini unutacak. Caminin yolları yine ihtiyarlara kalacak. Tut ellerimizden bırakma bizi…

Ümmetin durumuna bakıp ağlarken gecenin koynunda, yalvarışlarımıza şahitlik eden sen gidersen göz yaşımızı kim silecek… Seninle gecelerin de ibadet vakti olduğunu öğrenmiş, en tatlı uykulardan uyanmanın insana ne kadar mutluluk verdiğini öğrenmiştik.

Gel Ey Ramazan! Gel uykularımızı böl, rüyalarımıza gir. Uyandığımızda hep acıları yaşadığımız şu günlerde bizi Cennet sahillerinde dolaştır. Bizi meleklerin iftar sofralarına götür.

Allah’a giden kutlu yolda şeytana karşı verdiğimiz savunmamız çöker. Önümüze eşkıyalar çıkmadan, haramiler yolumuzu kesmeden, imanımızı hırsızlar çalmadan Yeniden Gel Ey Ramazan!

Gitme, hemen ayrılma yanımızdan, sana vurgun yürekler senin getirdiğin hediyeleri bağrına basan aşıklar, Rabbimizin seni misafir göndermesiyle bilsen ne kadar sevindiler. Ayrılığın onlara ne büyük hicran yaşatacak.
Doyamadık sana, Ne sahuruna, ne, iftarına, ne mukabelene, ne Kadir Gecene, ne itikafına, ne Arefene, ne Bu sene yapamadık teravihini…

Bayramına, ne sıcacık dostluğuna… Sen bizi o kadar sevdin ki ateşe doğru giderken bedenimiz elimizi şefkatli bir baba gibi tuttun Bize bir ay cennet kokusu yaşattın.

Tut ellerimizden Sırat’ta bırakma bizi, Gel Kabirde arkadaş ol bize…

19/04/2023

Ahmet GÖRGÜLÜ Diyanet-Sen Mersin Şb Bşk