23 Nisan…
Neşe doluyor insan…
23 Nisan 1920… Cumhuriyetimizin kurucusu Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk; tüm dünya çocuklarına bir bayram armağan etti. 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı…
Bir asırı devirdi bayramımız. Tam 102 yıl oldu ve yine ilk günkü heyecanla kutlamaya hazırlanıyoruz…
Çocuk kalbi her zaman saf ve temizdir… Kötülük düşünmez, paylaşımcıdır, yalanla dolanla işi olmaz… 5 dakika önce kavga ettiği arkadaşıyla 5 dakika sonra yeniden oyuna dalar. Kin, nefret duygusu hiç yoktur…
Geleceğe dair hayalleri vardır… Kimi kahraman olmak ister, kimi polis, kimi doktor, kimi öğretmen…
Tek düşünceleri anlamdıramasalarda topluma, ülkesine faydalı bireyler olmaktır… Yaşanan savaşları sonlandırmak, dünyaya barış getirmek, çocuklara oyuncak dağıtmak en büyük hayalleri…
Peki biz büyükler neden yıkıyoruz o taze fidanların hayallerini… Kardeşçe yaşamak varken neden seçiyoruz kavgayı…
“Güç bizde olsun da gerisi ne olursa olsun” mantığı maalesef dünya düzenine işlemiş durumda… Değişmesi için sözde söylemler var ama eyleme gelince bir bahanede muhakkak ki var…
Bizde çocuk olmadık mı? Biz de şimdi kendi çocuğumuzun kurduğu hayalleri kurmadık mı? Yoksa biz direk büyük olarak mı geldik dünyaya? Yahu toplumlar arasını bırakın, kardeş kardeşle kavga eder duruma geldi… Eee o zaman nerede kaldı hayaller?
Hep yazıda kalacak bu sözler, bugün biz yarın başka birileri yazacak… Yazılmaya devam edecek ama sadece günlük egomuzu tatmin etmiş olacağız… Bir an her şeyi unutup çocukluk hayallerimize kapılarak böyle bir yazı kaleme almış olacağız hepsi bu!
Hayallerini çalmayalım minik yüreklerin… Hayallerini çalmayalım vicdanlı bebeklerin…
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız Kutlu Olsun…
